Volt!

Je zou haast vergeten omdat Laurens Dassen vrijwel nooit aanschuift bij de NPO, maar de politieke partij VOLT bestaat ook nog. En ze hebben zelfs een co-lijsttrekker. En die heeft een video. En die hebben wij gekeken. Het resultaat leest u: na de breek.

Wet Pia Dijkstra zakt postuum door het ijs

Wat je noemt een bitchfight tussen D66'ers. De Raad van State, voorgezeten door Thom de Graaf (D66), maakt gehakt van de Wet Voltooid Leven van Pia Dijkstra (D66): "De in het wetsvoorstel opgenomen zorgvuldigheidseisen zijn onvoldoende om aan de door de Afdeling advisering geformuleerde waarborgen te voldoen." Dat lijkt in lijn met de conclusie van de commissie die onder leiding van Paul Schnabel (ook al D66, hoe komen we ooit van die partij af?, red.) in 2016 adviseerde dat de huidige euthanasiewetgeving al genoeg ruimte biedt om een einde te maken aan een voltooid leven. Even los van het lastige dilemma in deze kwestie en het feit dat de huidige praktijk ook niet zaligmakend is, zegt dit advies van D66 wel alles over D66. De wet is namelijk bedoeld voor Grachtengordelaars op leeftijd die hun drie etages hoge boekenkast helemaal hebben uitgelezen en te moe zijn om voor de achtste keer naar de negende van Beethoven in het Concertgebouw te gaan. Maar over opa met zijn kromme rug van het stratenmaken die de verwarming niet meer kan betalen en geen geld heeft voor een reisje naar zijn kleinkinderen en op een slechte dag besluit dat het voor iedereen maar het beste is als hij er tussenuit piept, is dan weer niet voldoende nagedacht. Benieuwd of het nieuwe leiderschap van Sigrid Kaag dit wetsvoorstel nu aan de beademing gaat leggen.

Maar negeert voltooid leven.

Ernst Kuipers, de huidige minister van Stethoscopische Zaken, mocht vandaag een babbeltje houden over het onderwerp dat bijna de formatie op de klippen liet lopen: euthanasie. U weet wel, dat onderwerp waar D66 graag versoepelingen op ziet en wat volgens de ChristenUnie helemaal niet mag van de verzonnen wolkenman. Uiteindelijk realiseerden de partijen dat ze bij nieuwe verkiezingen het onderspit zouden delven en besloten ze dit onderwerp los te koppelen van de coalitie, waardoor Rutte IV er alsnog kwam. Een potentieel mijnenveld voor Kuipers, waar hij vandaag tijdens het congres van de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde (NVVE) simpelweg omheen liep door de initiatiefwet Voltooid Leven van partijcollega Pia Dijkstra compleet niet te noemen. Wel stak hij de huidige wetgeving een paar veren in het levenloze achterwerk en moest hij even zijn afkeuring uitspreken over mensen die zelf het einde wensen in te luiden met een fataal poedertje. "Daarvan ben ik geen voorstander. Het gevaar van een impulsieve inname van een dodelijk middel is te groot." Dat kan wel zo zijn, maar zo lang de D66-wet niet door de beide Kamers wordt geloodst blijft de vraag naar dergelijke legale (maar illegaal om te leveren voor dit doeleinde) poeders bestaan. Het wordt tijd voor duidelijkheid in plaats van belerende vingertjes. We hebben lang genoeg gewacht, gooi die wet Voltooid Leven in stemming en zorg dat je voldoende steun vindt. Want de beste manier om een einde te maken aan deze poedertjes is een alternatief voor een einde. 

Obligaat onderschrift: Vragen over zelfmoord? Bel stichting 113 Zelfmoordpreventie op 113 of 0800-0113 (gratis), of chatbabbel anoniem op 113.nl.

Triage: botheid, of de redelijkheid van onmogelijke keuzes?

"Toen uitlekte dat huisartsen tachtigplussers opbellen met de opdracht om goed na te denken of ze wel een ic-bed willen bezetten, bevreemdde mij dat niet. Deze botheid past bij het politieke ongemak rond ouderen die steeds langer leven, terwijl onze nationale rekenmeesters elke kostenpost in de zorg het liefst willen wegbezuinigen." Zo opent Nausicaa Marbe haar vrijdagcolumn in de Telebelg, zojuist online gekomen.

Nausicaa (waar wij veel van houden en die we een lang en gezond leven wensen) misbruikt hier het woord 'botheid'. In een tijdsgeest waarin welvaart, gezondheid en een zeer ver ontwikkelde medische zorg de gemiddelde leeftijd gezamenlijk omhoog stuwen, moeten we niet alleen dankbaar zijn voor die zegeningen, maar ook de vraag durven stellen waar de grens ligt. Zeker op momenten dat onze praktische medische capaciteiten zo op de proef worden gesteld door een pandemie.

Wedervraag: is het een doel op zich om mensen zo oud mogelijk te laten worden? Of moeten we ook de discussie aandurven - en dus de "botte" vragen durven stellen - wie wel en wie niet behandeld kan worden, of doen we wat we in Dit Land altijd doen bij moeilijke vragen: net zo lang wegkijken tot de vraag ons inhaalt, en de keuze vóór ons bepaald wordt - door het lot, de omstandigheden, pure pech en/of schrijnende tekorten aan de benodigde middelen?

Er komt, zo zegt men, een Code Zwart aan: een acuut tekort aan intensive care-bedden om corona-patiënten in te verplegen. Aangezien 90% van de coronabedden op IC's worden bezet door vetza... pardon: corpulente medemensen, zou je de vraag dan moeten omkeren? 'Omdat u toch al zeer ongezond leeft, met dat enorme overgewicht en zo, bent u bereid het recht op een IC-bed op te geven als u corona krijgt?' Of als hardere tegenstelling geformuleerd: vraag je liever aan een 40-jarige man van 135 kilo met twee kinderen van 14 en 12 of ie z'n IC-bed preventief af wil staan als hij de naargeestige versie van corona krijgt, dan aan een vrouw van 83 die vier kinderen en zeven kleinkinderen heeft, en in geestelijke en fysieke zin een - D'66-alert - voltooid leven heeft geleid?

Je zou ook dankbaar kunnen zijn dat we in een samenleving leven waarin zo'n vraag, hoezeer niemand 'm ook wil stellen, laat staan gesteld wil krijgen, in vrijheid kan worden opgeworpen. Eenzaamheid onder ouderen, zeker onder weduwes en weduwnaars, is al decennia een groeiend probleem in een vergrijzende samenleving - wie weet hoeveel hoogbejaarden zo'n telefonische triage met een zekere dankbaarheid in ontvangst nemen: 'Ik vind het mooi geweest, en ik kan het einde nog betekenisvol maken ook, als het er op aan komt'. Is dat "botheid", of is dat ook een vorm van luxe, of in meer vergane terminologie: een zegening?

En is het "botheid" om iemand van tachtigplus te vragen of ze echt in zo'n IC-bed wil liggen, in de wetenschap dat je misschien niet meer ontwaakt, en dat áls je ontwaakt, je lichaamsfuncties zodanig op de proef gesteld zijn (hart, longen, fysieke motoriek) dat je überhaupt nooit meer helemaal zal kunnen herstellen?

Je hoort ons hier echt geen 'Dood aan de oudjes' of 'Fuck the fatties' roepen. Maar je moet wel de rationele (keiharde, misschien ook cynische) vraag kunnen en willen opwerpen (en de afweging durven maken) dat de nobele sentimenten ten aanzien van de weinigen, op lange termijn meer schade zouden kunnen doen voor de velen. Genoeg doen voor het één (zoals maximale lockdown, zo lang als nodig, voor de coronabestrijding), is een doodsteek voor het ander (zoals de economie en de welvaart op de langere termijn, met alle verloren levens van dien).

En ja, ook vice versa.

Video: "Triage is bij beperkt aanbod van zorg al 'tientallen jaren' de norm."

De deaud of de biologe

OK, je MOET kiezen. Dr. Dood van D'66 die hier in een plastisch filmpje op een chesterfield in een kamer met Zeg 'ns Aaa-behang voor een boekenkast met opvallend dunne boekjes naast een kamerplant die ook nog nooit buiten is geweest gekleed in een mantelpakje uit de collectie van Beatrix het Laatste Journaal zit voor te lezen aan levensmoeie 55-plussers.

OF

Dat zelfvoldane E-nummer met een biologiediploma dat nog niet zo lang geleden een voltooid leven bepleitte voor GeenStijl, die in NSB Haatzaaiblad doodsbang is dat Pia met de Zeis haar komt halen wanneer ze zich in januari weer eens depressief voelt over de vrolijke instagramfoto's van mensen die minder bekrompen in het leven staan dan zij, en daarom een moratorium op het mortuarium van D'66 bepleit.